Berbatlara uyandım…
Hava gri, yağmur yağıyor, üstelik zaman zaman sağanak. Yok ondan değil berbat hissediyor olmam. Severim ben puslu ve gri havaları, karları, yağmurları, çamurları. Başka bir şey bu berbat uyanış…
Düşünüyorum da memleketin nesine uyanayım ki? Nasıl uyanmamı bekliyordum ki?
Yine düşünüyorum yataktan çıkmadan: Ben ne yapıyorum?
Kitap okuma oranının yerlerde süründüğü bir ülkede yazarlık yapıyorum. Turizmden anlamayan, gezgin olmayı bilmeyenlerin çoğunlukta olduğu bir ülkede turizm yapıyorum, rehberlik yapıyorum…
Benim masalım bu mu? Bu masalı ben mi yazıyorum?
Bir dakika, bir dakika…
Aklıma bir söz geliyor: Çoğunluk çoğunlukla haksızdır.
Evet, bu benim masalım, bu masalı ben yazıyorum ve o azınlık için yazıyorum…
Azınlık olmayı seviyorum, dostlarımın da bu azınlığa ait olmalarını…
Fırlıyorum yataktan gülerek… İyi ki varsınız, iyi ki varız sevgili azınlık…
