Şöyle düşünün:
Ellerinizi hayatınız boyunca hiç beğenmiyorsunuz. Ancak belki manikür yaptırdıktan sonra, o da en fazla beş dakika kadar. Hatta o hale geliyor ki durum, elleriniz zaman içinde size sorun çıkartıyor, hayatınızda ilk kez sizi ameliyat masasına yatırıyor ve ondan sonraki her saniyeniz ellerinize bir şey olmasın diye onları sakınmakla geçiyor.
Zor değil mi?
Kınalıada'da Yudum'la oturuyoruz. Durup dururken: 'Ne güzel ellerin var!' diyor. Ne yapacağımı şaşırıyorum, ellerimi nereye koyacağımı bilemiyorum. 'Ben beğenmem ellerimi' diyorum. 'Ben beğendim' diyor. 'Ameliyattan sonra damarlar çıktı... Üzülüyorum. Sağ elimin baş parmağında trigger finger sorunu var, sol elimden de ameliyat olmuştum, adale kemiğin altına girip yapışmıştı...' diye bir çırpıda derdimi anlatıp, ellerimi kaldırıp damarlarını yok edip incelemeye başlıyorum...
Sonuç?
Ellerimi sevmeye başlıyorum...
Eller üzerine düşündürüyor bu beni. İnsanın en zor ve sorunlu uzuvlarından biri bence. Düşünsenize her şeyin iki ucunda dolaşır bu eller. Okşayan eller, tokat atan eller olabilir. Yaratan eller, yıkan ellere dönüşebilir. Böyle sürer gider...
Biraz fotoğrafları karıştırdım... Bakalım neler bulmuşum. Bunu birkaç bölüme yayarım artık mecburen ama bundan sonra da ellere daha dikkatli bakacağım ve ellerin fotoğrafını daha dikkatle çekeceğim, hatta ellere odaklanacağım kesin gibi.
Hayatta en sevdiğim eller müzikle uğraşanların elleridir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder